آییننامه ازدواج زن ایرانی با مرد غیرایرانی
آییننامه ازدواج زن ایرانی با مرد غیرایرانی؛ بررسی ضوابط قانونی مربوط به نحوه زناشوئی بانوان ایران با اتباع بیگانه غیر ایرانی.
هیئت وزیران در جلسه مورخ 6/7/1345 بنا به پیشنهاد شماره 5735/ش 15ـ27/5/45 وزارت كشور در اجرای ماده 1060 قانون مدنی و ماده 17 قانون ازدواج مصوب سال 1316 آئین نامه زناشوئی بانوان ایران با اتباع بیگانه غیر ایرانی را تصویب نمودند. در این آیین نامه، نهادهای مرتبط با صدور پروانه ازدواج، معرفی و قوانین آن، بررسی شده است.
اتباع بیگانه
اتباع به معنی تابع و پیرو است. موضوع ازدواج بانوان ایرانی با اتباع بیگانه، عمدتا همزمان با ورود همسایگان افغانستانی و عراقی در کشور ما وضعیتی جدی به خود گرفته است، لذا وضع قانون برای تحقق و رفع چالش چنین ازدواج‌هایی، ضروی است.[۱]
مرجع صدور پروانه زناشویی
ماده 1: به وزارت کشور اجازه داده می‌شود پروانه اجازه زناشویی بانوان ایرانی را با اتباع بیگانه با رعایت مقررات این آییننامه صادر نماید.
مدارک کلی لازم برای صدور پروانه
ماده 2: این ماده به بیان مدارک لازم برای صدور پروانه ازدواج می‌پردازد.
- الف: درخواست‌نامه مرد و زن مبنی بر تقاضای صدور پروانه اجازه زناشویی طبق نمونه وزارت کشور.
- ب: گواهینامه از مرجع رسمی کشور متبوع مرد مبنی بر بلامانع بودن ازدواج با زن ایرانی و به رسمیت شناختن ازدواج در کشور متبوع مرد. در صورتی که تهیه گواهینامه مذکور برای متقاضی امکان‌‌پذیر نباشد وزارت کشور می‌تواند بدون دریافت مدرک فوق در صورت رضایت زن پروانه زناشویی را صادر نماید.
- ج: در صورتی که مرد غیرمسلمان و زن مسلمان باشد، گواهی یا استشهاد تشرف مرد به دین مبین اسلام.
مدارک لازم در صورت تقاضای زن ایرانی
ماده3: وزارت کشور در صورت تقاضای زن علاوه بر مدارک مذکور در ماده 2، مدارک زیر را نیز از مرد بیگانه مطالبه خواهد نمود:
الف: گواهینامه مبنی بر اینکه مرد مجرد است یا متاهل، از مرجع رسمی محلی یا ماموران سیاسی و کنسولی کشور متبوع مرد.
ب: گواهی نداشتن پیشینه بد و محکومیت کیفری مرد از مراجع رسمی محلی یا ماموران سیاسی و کنسولی کشور متبوع مرد و همچنین گواهی عدم سو پیشینه کیفری از مراجع کشور در صورتی که مرد بیگانه در ایران اقامت داشته باشد.
ج: گواهی از مراجع محلی یا ماموران سیاسی و کنسولی کشور متبوع مرد مبنی بر وجود استطاعت و مکنت زوج و همچنین تعهدنامه ثبتی از طرف مرد بیگانه مبنی بر اینکه متعهد شود هزینه و نفقه زن و اولاد و هرگونه حق دیگری که زن نسبت به او پیدا کند در صورت بدرفتاری یا ترک و طلاق پرداخت نماید.
در مواردی که وزارت کشور مصلحت بداند، برای حسن انجام وظایفی که طبق مقررات و قوانین ایران زوج در قبال زوجه دارد از قبیل حسن رفتار و انفاق در تمام مدت زناشویی و ادای واجبات مالی زوجه و اولاد تحت حضانت وی و امثال آن و همچنین در مواردی که تفریق پیش آید برای پرداخت هزینه مراجعت همسر مطلقه تا محل سکونت زن در ایران می‌تواند تضمین متناسب از شوهر مطالبه نماید.
فرم تعهدنامه و تضمینی که در این قبیل موارد باید اخذ شود و چگونگی استفاده از ضمانت‌نامه را، وزارت کشور تهیه خواهد کرد.
مرجع تنفیذ اختیارات به نهادهای دولتی جهت صدور پروانه ازدواج
ماده 4: وزارت کشور می‌تواند به استانداری‌ها و فرمانداری‌های کل و همچنین با موافقت وزارت امور خارجه به بعضی از نمایندگان سیاسی و کنسولی ایران در خارجه اختیار دهد که طبق مقررات این آییننامه، پروانه زناشویی را مستقیما در محل صادر نموده و مراتب را به ثبت احوال اعلام دارند.[۲]
پانویس
منابع
- آئین نامه زناشوئی بانوان ایران با اتباع بیگانه غیر ایرانی، در وب سایت قوانین، تاریخ بازدید:18 اسفند1401ش.
- فرهنگ لغت دهخدا، معنی واژه اتباع، در وب سایت واژه یاب، تاریخ بازدید:18 اسفند1401ش.
- مرادقلی، پرویز، آل بویه، علی، تأملی فقهی اخلاقی بر آثار ازدواج بانوان ایرانی با اتباع خارجی ، چاپ شده در نشریه پژوهش های اخلاقی، سال هفتم بهار 1396ش، شماره 3 ، در وب سایت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تاریخ بازدید:18 اسفند1401ش.