ربابه الهی
اطلاعات شخصی | |
---|---|
زاده | ۱۲۹۴؛ اصفهان ایران |
درگذشت | 17 خرداد ۱۳۹۵ش |
محل سکونت | اصفهان، قم |
سایر مشخصات | |
آثار | اللؤلؤ و المرجان، کشکول الهی، الهی نامه، الدرّ و الیاقوت، الجنة و الرضوان،... |
خدمات | |
دین | اسلام |
مذهب | شیعه اثنی عشری |
تحصیلات | حوزوی |
محل تحصیل | اصفهان -قم |
استادان | بانو مجتهده امین |
خدمات | ترویج حوزه های علمیه خواهران |
ربابه الهی (۱۴۰۰-۱۳۳۵ ق)، از بانوان عالم، نویسنده و مدرس حوزه علمیه خواهران اصفهان در قرن ۱۴ قمری، و از شاگردان مجتهده بانو امین بود. «اللؤلؤ و المرجان» و «کشکول الهی» از جمله آثار اوست.
زندگی نامه
بانو ربابه الهی در سال ۱۲۹۴ش در شهر اصفهان و در خانوادهای مذهبی دیده به جهان گشود. او فرزند عالم فاضل زاهد، آقا میرزا محمّد رضا الهی از شاگردان آیت الله العظمی آقا سیّد محمّد باقر درچهای بود.[۱] بیشترین عامل پیشرفت این بانو، تشویق و ترغیب پدرش بود که خود از مدرسین حوزه علمیه اصفهان در زمینه فقه و اصول بوده است. خانم الهی بیشتر تحصیلات مقدماتی را در محضر پدر گذراند. از دیگر اساتید وی، بانو مجتهده امین و حجةالاسلام شیخ مرتضی اردکانی (م، ۱۴۱۷ق) بودهاند.[۲]
خانم الهی از شدت علاقهای که به امور دینی و کتب مذهبی داشت در دوران عمر ازدواج نکرد. وی در حوزه علمیه خواهران اصفهان تدریس داشت و با رونق بخشی به حوزه علمیه خواهران، زنان فاضلی پرورش داد.[۳]
آثار
از خانم الهی آثار و تألیفات متعددی باقی مانده است و بیشتر آنها جنبه اخلاقی و معنوی دارند و مشتمل بر توضیح آیات، روایات و حکایاتاند. وی همچنین دو بار قرآن کریم را با دست خط خود به رشته تحریر درآورد. از جمله کتابهای ایشان که به طبع رسیده عبارتند از:
- اللؤلؤ و المرجان: مؤلف در این کتاب پس از توصیف انواع توحید (توحید ذاتی، توحید صفاتی، توحید افعالی و توحید عبادی)، اشعاری در ذیل مطالب نقل شده، سروده و حکایت های زیبایی بیان کرده است؛
- کشکول الهی: او در این کتاب وصایای رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) به امام علی (علیه السلام) و کلام امام حسین (علیه السلام) در دعای عرفه به همراه اشعاری در ذیل آن یاد کرده است؛
- الهی نامه: این کتاب احادیث، کلمات قصار و اشعار مذهبی را در بر دارد؛
- الدرّ و الیاقوت: با موضوع کشکول دینی، اخلاقی و اجتماعی؛
- الجنة و الرضوان؛
- توحید؛
- چهل حدیث
وفات
بانو ربابه الهی در پایان عمر به علت بیماری سرطان در ۲۳ رجب ۱۴۰۰ هـ.ق (۱۳۵۹ ش) دار فانی را وداع گفت و کنار قبر پدرش در تخت فولاد اصفهان در تکیه بروجردی به خاک سپرده شد.