روز جهانی زن

از ویکی‌جنسیت

هشتم مارس به عنوان روز جهانی زن نامگذاری شده است. این روز در بسیاری از کشورها تعطیل می باشد. اولین روز جهانی زن در ماه مارس 1911 در دانمارک، آلمان، آمریکا، اتریش و سویس برگزار شد. میلیون ها زن در این روز شرکت کردند که عمده خواسته هایشان عبارت بود از: طرح قوانین حمایت کننده کار برای زنان، حق رأی و شرکت در انتخابات. انتخاب روز هشتم مارس به عنوان روز زن به خاطر مبارزه زنان کارگر فابریکه نساجی کتان در سال 1857 میلادی در نیویورک به علت شرایط سخت کاری و دستمزد کم انتخاب گردید. سازمان ملل هم از سال 1977 این روز را به عنوان «روز حقوق زنان و صلح بین المللی» به رسمیت می شناسد.

به مناسبت «روز جهانی زن» تصمیم گرفتم در رثای مقام والای حضرت فاطمه (ع) چند سطری درباره حدیثی قابل تأمل درباره ایشان بنویسم. گرچه قلم از بیان مقام و شأن دخت نبی الله، عاجز است، باشد که این چند سطر، جلوه گر قطره ای از دریای وجود آن حضرت باشد.

حدیث معروفی در عظمت حضرت فاطمه بیان شده است که اگر علی نبود، حضرت فاطمه، کفو و همسری نداشت.[۱] حضرت آیه الله جوادی آملی برای روشن شدن این حدیث به مقایسه میان خطبه حضرت زهرا و خطبه امام علی در نهج البلاغه می پردازد تا همتایی آن ها را مشاهده کند. وی می نویسد: «عترت طاهره چون قرآن ناطقند و در هیچ مرحله از مراحل علمی از قرآن جدا نیستند، یعنی مطلبی در قرآن نیست که این ها ندانند، چه این که کمالی را این ها ندارند که قرآن نگفته باشد... لذا هر وصفی که در قرآن کریم است، قابل انطباق بر عترت طاهره هم هست». [۲]

آیه الله جوادی آملی پس از مقایسه آیات قرآن و نهج البلاغه می نویسد: «آیات قرآن در عین معجزه بودن، همتای هم نیستند، نهج البلاغه نیز چنین است». [۳] وی معتقد است همه خطبه ها و کلمات قصار و نامه های نهج البلاغه یکدست نیست. در برخی خطبه ها، سخن امام علی (ع) اوج می گیرد و آنجا که «خطبه او در میان سایر خطب، جزو غرر خطب به شمار می آید و انسان باید چندین بار نهج البلاغه را بخواند تا بفهمد، آیا این خطبه، معادل دارد یا نه؟ آنجا می بینیم قبل از آنکه امام علی چنین خطبه ای بخواند، حضرت فاطمه خوانده است».[۴]

وی می نویسد، وقتی حضرت علی، سپاه خود را برای حمله علیه معاویه تجهیز می نمود، خطبه ای دارد که آن را مرحوم کلینی نقل کرده است. مرحوم کلینی می گوید: «اگر تمام جن و انس جمع شوند و در بین آن ها پیامبر و وصی و ولی نباشد، هرگز نمی توانند خطبه ای مانند خطبه امام علی ایراد کنند».[۵] نکته قابل تأمل این جاست که آیت الله جوادی آملی معتقد است که خطبه حضرت زهرا (س) حدود 30 سال قبل از خطبه امام علی ایراد شده است. در صورتی که امام علی در اواخر حکومت خود، خطبه اش را ایراد کرده است؛ لذا ثابت می شود که اگر حضرت علی نبود، حضرت زهرا، همسر و کفو نداشت.

بنابراین، چون اولا، حضرت فاطمه، معصومه است. ثانیا، معصوم مطلقا چه پیامبر و چه غیرپیامبر قول و فعل و تقریر او، سخن و سکوت و رفتار و برخورد او سنت اسلامی محسوب می شود. ثالثا، سنت، حجت است، لذا قول حضرت زهرا و فعل و برخورد او حجت است و فرقی در حجیت سنت بین زهرا و علی و حسن و حسین و دیگر ائمه معصومین (صلوات الله علیهم اجمعین) نیست. اگر سخنان علی بن ابیطالب و یازده فرزندش به دلیل عصمت آنان حجت است. این حجت و عصمت از آن زهرا (س) نیز هست و سنت به این معنای وسیع، منبع فقه اسلامی است و فقه اسلامی مبنای خود را از این منابع دریافت می کند و معیار منبع بودن هم عصمت است. لذا حضرت زهرا سلام الله علیها نیز همانند دیگر حجج الهی یکی از منابع فقه اسلامی است. [۶]

وقتی سخن از تعلیم اسماء الهی به حضرت آدم است، به انسانیت انسان واگذار می شود. لذا قرآن می فرماید: «فتلقی آدم من ربه کلمات».[۷] در تفاسیر آمده است که منظور از کلمات، انوار عترت طاهره است و انوار عترت طاهره نیز همان مقامات علمی است که حضرت آدم آن را تلقی کرد و نجات یافت. بنابراین مراد از لفظ کلمات در این آیه شریفه، اسماء الهی است و بارزترین مصداق اسماء الهی، عترت طاهره اند که در بین آنان، فاطمه زهرا (س) می درخشد». لذا فاطمه، کلمه الله است.[۸] امید است که بانوان ایران زمین، بیش از پیش به مقام و جایگاه والای آن حضرت عنایت کرده و الگو و اسطوره بودن آن حضرت را از مقام شعار به مقام عمل برسانند.

پانویس

  1. شیخ کلینی، اصول کافی، ج1، ص461.
  2. آیه الله جوادی آملی، زن در آیینه جلال و جمال، ص173.
  3. آیه الله جوادی آملی، زن در آیینه جلال و جمال، ص173.
  4. آیه الله جوادی آملی، زن در آیینه جلال و جمال، ص173.
  5. آیه الله جوادی آملی، زن در آیینه جلال و جمال، ص174.
  6. آیه الله جوادی آملی، زن در آیینه جلال و جمال، ص175.
  7. قرآن کریم، بقره،37.
  8. جوادی آملی، زندر آینه جلال و جمال، ص68.

منابع

  • قرآن کریم
  • جوادی آملی، عبدالله، زن در آینه جلال و جمال، نشر اسراء، تهران، 1386ش.
  • کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، سازمان اوقاف و امور خیریه، انتشارات اسوه، قم، 1375ش.