قوانین اشتغال
قوانین اشتغال؛ مجموعه قوانین و مقررات مربوط به حق اشتغال افراد.
به دلیل اهمیت اشتغال و ارتباط مستقیم با تشکیل خانواده و به تبع آن قدرت تامین معاش و رفاه خانواده، این مقاله، آزادی انتخاب شغل و اهمیت آن در قوانین: اساسی، کار، مدنی، اعلامیه جهانی حقوق بشر و اعلامیه حقوق بشر اسلامی را بررسی کرده است.
حمایتگری قانون از افراد
اصل 20 قانون اساسی بیان میکند: قانون اساسی همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند.[۱]
مصونیت اشتغال
اصل22 قانون اساسی بیان میکند: حیثیت، جان، مال، حقوق، مسکن و شغل اشخاص از تعرض مصون است، مگر در مواردی که قانون تجویز کند.[۲]
آزادی اشتغال
اصل ۲۸ قانون اساسی بیان میکند: هر کس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند.[۳]دولت موظف است با رعایت نیاز جامعه به مشاغل گوناگون، برای همه افراد امکان اشتغال به کار و شرایط مساوی را برای احراز مشاغل ایجاد نماید.[۴]
ماده ۶ قانون کار بیان میکند: بر اساس بند چهار اصل چهل و سوم و بند شش اصل دوم و اصل نوزدهم، بیستم و بیست و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اجبار افراد به کار معین و بهره کشی از دیگری ممنوع و مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود و همه افراد اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و هر کس حق دارد شغلی را که به آن مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند.[۵]
بند الف ماده 23 اعلامیه جهانی حقوق بشر بیان میکند: هر کس حق دارد کار کند، کار خود را آزادانه انتخاب نماید، شرایط منصفانه و رضایت بخشی برای کار خواستار باشد و در مقابـل بیکاری مورد حمایت قرار گیرد.[۶]
اشتغال در اعلامیه حقوقی بشر اسلامی
ماده ۱۳ اعلامیه حقوقی بشر اسلامی، بیان میکند: کار، حقی است که باید دولت و جامعه برای هرکسی که قادر به انجام آن است، تضمین کند و هر انسانی آزادی انتخاب کار شایسته را دارد به گونهای که هم مصلحت خود و هم مصلحت جامعه برآورده شود.[۷]هر کارگری حق دارد از امنیت و سلامت و دیگر تأمینهای اجتماعی برخوردار باشد و نباید او را به کاری که توانش را ندارد واداشت یا او را به کاری اکراه نمود یا از او بهرهکشی کرد یا به او زیان رساند و هر کارگری بدون فرق میان مرد و زن، حق دارد که مزد عادلانه در مقابل کاری که ارائه میکند سریعاً دریافت نماید و نیز حق استفاده از مرخصیها و پاداشها و ترفیعات استحقاقی را دارد و در عین حال موظف است که در کار خود اخلاص و درستکاری داشته باشد و اگر کارگران با کارفرمایان اختلاف پیدا کردند دولت موظف است برای حل این اختلاف و از بین بردن ظلم و اعاده حق و پایبندی به عدل بدون این که به نفع طرفی عدول کند، دخالت نماید.[۸]
پانویس
- ↑ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در وب سایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی
- ↑ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در وب سایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی
- ↑ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در وب سایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی
- ↑ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در وب سایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی
- ↑ قانون کار جمهوری اسلامی ایران، در وب سایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی
- ↑ اعلامیه جهانی حقوق بشر، در وب سایت ایران
- ↑ اعلامیه حقوق بشر اسلامی، در وب سایت ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران
- ↑ اعلامیه حقوق بشر اسلامی، در وب سایت ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران
منابع
- اعلامیه جهانی حقوق بشر، در وب سایت ایران، تاریخ بازدید: 29 دیماه 1401ش.
- اعلامیه حقوق بشر اسلامی، در وب سایت ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران، تاریخ بازدید: 29 دیماه 1401ش.
- قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در وب سایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، تاریخ بازدید: 28 دیماه 1401ش.
- قانون کار جمهوری اسلامی ایران، در وب سایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، تاریخ بازدید: 28 دیماه 1401ش.